Yalnızlık

Yalnızlık. Herkesin dönem dönem kendini o şekilde tanımladığı ve kimi dönemler de üzerine yakıştığını düşündüğü, yalın olmaktan türemiş, mevsimlik bir elbise aslında.
Etrafınızda mutlaka görmüşsünüzdür; kimilerinin o elbiseyi giydiğini ve elbisenin kendisini sıktığını söylediklerini. Ama aslında yalnızlık öyle herkesin görebildiği bir elbise değildir ya da gösterebildiği. Çünkü yalnızlık kişinin sadece kendisine ait bir şeydir. Kişiye özeldir kendi içinde kalır ve paylaşılamaz. Zaten paylaşılıyorsa, paylaştığıyla yalnızlığından sıyrılır insan. Bu yüzden yalnız değildir o kişi aslında. Sadece yalnız olduğu yanılgısı içindedir. Bir nevi sabun köpüğü gibi gibidir. Nasıl ki sabun köpüğünü üflerseniz havaya, uçmaya başlar ve süzülür salına salına ve sonrasında ortamda bulunan arkadaşınız dokunur o balona ve patlatırsa, yalnızlıkta aynen o şekilde bir arkadaşınıza temas ettiğinde patlar gider benzer şekilde. Kaybolur o anda.
Yalnızlık da bencillik içerir bu sebepten dolayı. O yüzden yalnızım diyen kişi bencildir nazarımda. Yalnızlığımı nasıl gideririm diye düşünmesinden ziyade kendisine asıl sorması gereken soru bencilliğimi nasıl kırabilirim olmalıdır. Bencilliğini aşmaya başladığında zaten önce paylaşmayı öğrenecektir zaten.
Dolayısıyla da dost kazanmayı ve nihayetinde de yalnızlığını gidermeyi.